Astma

Wereldwijd hebben meer dan 300 miljoen mensen een diagnose van astma¹. Het Global Initiative for Asthma¹ (GINA) hanteert de volgende definitie van astma: astma is een heterogene ziekte, gewoonlijk gekenmerkt door een chronische ontsteking van de luchtwegen. Deze ziekte wordt gedefinieerd door een voorgeschiedenis van respiratoire symptomen, zoals een piepende ademhaling, kortademigheid, benauwdheid en hoesten. Deze symptomen variëren over de tijd en in intensiteit, in combinatie met een wisselende beperking van de expiratoire luchtstroom. De luchtstroombeperking kan later constant worden.

De pathofysiologie van astma is een complex samenspel van verschillende cellen en celproducten, die in verschillende mate bijdragen aan de drie belangrijkste componenten van astma: chronische luchtwegontsteking, intermitterende luchtwegobstructie en bronchiale hyperreactiviteit.².

• Bij een luchtwegontsteking spelen onder andere mestcellen, eosinofielen, macrofagen en T-lymfocyten een rol. Th2-cellen produceren verschillende cytokines, waaronder Interlukine-4, Interlukine-5 en Interlukine-13, die een rol spelen bij de inflammatoire reactie. De ontsteking heeft ook invloed op de cellen van de luchtwegen zelf, waardoor structurele veranderingen kunnen ontstaan zoals een verdikking van het basale membraan, toegenomen mucussecretie en hypertrofie van de gladde spiercellen^2,3.
• Een acute luchtwegobstructie wordt vooral gemedieerd door een toename van IgE als reactie op bepaalde triggers, hoewel er ook niet-IgE-gemedieerde oorzaken van obstructie zijn. Een tragere of latere obstructie kan ontstaan door oedeem, mucus en de bovengenoemde structurele veranderingen van de luchtwegen³.
• Bronchiale hyperreactiviteit uit zich als een bovenmatige bronchoconstrictie als reactie op verschillende stimuli. De hyperreactiviteit is onder andere het gevolg van de eerdergenoemde ontsteking, en disfunctie van de neuroregulatie².

De inflammatoire cascade

Download